Elke organisatie heeft ze wel. Die medewerkers die keurig werk leveren, nooit echt mopperen, stil en consequent hun taken afhandelen. Die medewerkers die hun aandeel leveren in het team, behulpzaam zijn naar anderen en niet te beroerd zijn een tandje bij te springen als het nodig is.
Heb jij ze ook, beste leidinggevende? Nee? Jawel, denk eens goed na! Zie je, wel jij hebt ze ook. Het zijn die medewerkers die je niet hoort, die eigenlijk een beetje onopvallend zijn, het tegenovergestelde van die harde schreeuwers in je team.
Deze goed presterende, stille medewerker gaat met een rotgevoel naar huis. Natuurlijk ging het goed op het werk, ze is goed in haar werk. De deadline van vandaag is gehaald en ze heeft foutloos werk afgeleverd. Alweer. En alweer werd het voor lief aangenomen. Alweer kreeg ze een ‘dank je wel’. Alleen een ‘dank je wel’. En alweer werd die hard tetterende collega in de vergadering alom geprezen voor zijn of haar bijdrage. En zei de stille medewerker maar niks. Ze werd toch niet gehoord.
Stiekem is ze om zich heen aan het kijken. Naar een werkgever die aandacht en waardering openlijk uit. In haar vrije tijd volgt ze trainingen en cursussen om persoonlijk te groeien en haar vaardigheden aan te scherpen. Want ze is echt wel ambitieus! Ze is op zoek ook naar een leidinggevende die bij haar past. Eentje die haar weet te inspireren, om meer uit zich zelf te halen. Eentje die het hele team kan liften naar een niveau waar ze alleen nog maar van droomt.
En je moet oppassen, beste leidinggevende. Voor je het weet gaat ze weg. Niet omdat ze haar baan niet leuk vindt. Maar meer omdat ze niet hard genoeg schreeuwt om die promotie of salarisverhoging te krijgen. Maar bovenal omdat jij haar niet ziet staan.
Op zijn Amerikaans
Helaas is bovenstaand nog steeds schering en inslag. Ik heb het zelf persoonlijk mee gemaakt dat een leidinggevende zei dat ik vooral naar haar toe moest komen en het moest zeggen als ik vond dat ik iets heel goed had gedaan. Ik moest eigenlijk vragen om een compliment. En voor een deel vind ik dat ze gelijk had. Hier in Nederland vinden we het moeilijk om heel openlijk ze zeggen dat we een klus of taak goed gedaan hebben. Zeker vrouwen vinden dat lastig. Heel anders gaat dat in Amerika er aan toe. Daar worden successen openlijk met de collega’s gedeeld zodat zij ook nog een compliment kunnen geven en er een voorbeeld aan genomen kan worden. (Aldus mijn leidinggevende).
En ja, we mogen wel degelijk de credits nemen voor iets waar we goed in zijn. Het gaat niet stinken naar eigendunk als we zeggen waar we goed in zijn en dat mogen we best meer doen.
Gemiste kans
Maar als jij als leidinggevende die stille medewerker hebt die dat niet doet, zul jij over de brug moeten komen. Als goed leidinggevende hoor jij dan voor haar te roepen en haar te inspireren het zelfde te doen. Als goed leidinggevende hoor jij je medewerkers te zien, juist als ze het goed doen en juist als ze wat stiller zijn. Vergeet ze niet. Voor je het weet vinden ze een leidinggevende bij een andere werkgever die het wel doet. Gemiste kans…