Laatst had ik een gesprek met een onderwijscoordinator op een mbo. Deze dame heeft met verschillende stakeholders te maken. Studenten, collega’s, leerbedrijven en natuurlijk haar leidinggevende. Zij doorloopt een traject bij mij omdat ze meer zelfleiderschap wil ontwikkelen. Ze is iemand die er erg graag voor anderen is en wil helpen. Hele mooie en waardevolle waarden en sterke kanten maar het helpt haar niet altijd. Ze denkt veel aan anderen en te weinig aan zichzelf. Een punt waar we aan werken is kwetsbaarheid. Best een moeilijk punt, niet alleen voor haar overigens, omdat het zo vaak geassocieerd wordt met fouten maken en dat willen we over het algemeen voorkomen.
Dus we werken aan wat kwetsbaarheid voor haar betekent en hoe ze ermee om kan gaan op een manier die haar past. Ze maakte onlangs een enorme groei door, door zich kwetsbaar op te stellen tegenover haar leidinggevende. Vond ze heel spannend en ze deed het!
Als een boomerang
En toen gebeurde het. De reactie van haar leidinggevende. Houd even in gedachten dat dit een leidinggevende is die tegen haar heeft gezegd dat ze prioriteiten moet leren stellen. Ja? Komt ie: haar leidinggevende nam het gesprek en alles wat erbij hoorde, over. Waar mijn cliënt zich open en kwetsbaar op stelde door aan te geven waar ze tegenaan liep in het contact met haar leidinggevende, werd de boel om gedraaid. Ineens had de leidinggevende er last van. En werd zíj geraakt. En moest zíj ervan bijkomen.
En ik snap het hoor! Het is ook niet altijd makkelijk als je feedback krijgt en je eens goed naar je eigen gedrag dient te kijken. Sterker nog: je mag het zelfs bespreekbaar maken met de gene die het tegen je zegt. Maar niet direct op dat moment. Dat moment was van mijn cliënt. Zij had al haar moed verzamelt en ging feedback geven. Zich kwetsbaar opstellen. En haar moment werd overgenomen door haar leidinggevende.
Dit is een compliment
Niet. Doen. Daar is een beter moment voor wat recht doet aan jou en je medewerker. Wat is namelijk het mooie van dit moment van mijn cliënt? Het is een compliment naar haar leidinggevende toe. Blijkbaar is er genoeg veiligheid om zich te durven uitspreken. Dat soort momenten moet je koesteren, je doet iets goed! Niet perse leuk om te horen maar je maakt het wel mogelijk. Dat schept vertrouwen. Dat zaken bespreekbaar gemaakt kunnen worden.
Op naar een waardevolle relatie!
Dus als jij dit als leider te horen krijgt en je vindt het moeilijk om te horen, slik het in eerste instantie weg en reageer op je medewerker. Dat je het fijn vindt dat hij of zij zich heeft uitgesproken ook al vind je het moeilijk om te horen. Creëer ruimte voor gesprek. Open en eerlijk in veiligheid. Dat sterkt het vertrouwen en juist dát zorgt ervoor dat je ook jouw moeite kunt bespreken.
Heb jij soms ook moeite met feedback krijgen of geven? Of om op een constructieve manier het gesprek aan te gaan met je medewerkers? Coachend leiderschap is onderdeel van vitaal leiderschap. Wil je er meer van weten? Stuur me een berichtje en dan plannen we een vrijblijvend gesprek.
Geef een reactie